De stichting ontplooit haar werkzaamheden voor haar doelgroepen op basis van diverse theorieën, die zij zelf ontwikkeld. Echter liggen deze theorieën vaak in lijn met de bevindingen van onderzoekers, experts of zijn zelfs logisch concludeerbaar uit statistische gegevens. Met behulp van Prof. dr. D. de Wachter heeft de stichting een deel van zijn gedachtegoed samengevat in vergelijkbare wijze als hoe dat van de stichting luid.
Prof. dr. D. de Wachter, Psychiater-psychotherapeut en hoogleraar aan de universiteit van Leuven.
De Wachter heeft onderzoek gedaan naar geluk in de vluchtigheid van het hedendaagse leven.
Zo stelt de Wachter o.a.; dat men tegenwoordig het dwangmatig nastreven van ongebreideld geluk als zaligmakend doel dreigt te zien. Terwijl dit nastreven van geluk en het alleen delen van zaligheden op sociale media, juist kan leiden tot diepe gevoelens van ongelukkigheid. Zelfs in de mate dat dit tot het zichzelf onttrekken uit de samenleving en depressies kan geraken. Het lijkt erop, aldus de Wachter, dat een obsessie in het zoeken naar geluk is geboren met de stijging van welvaart en de oppervlakkige perfecte plaatjes die zouden lijken het geluk te maken.
Ook wordt mensen verteld dat ze alles kunnen zijn of kunnen worden, waardoor mensen zelf verantwoordelijk gemaakt worden voor het maken van hun eigen geluk. Dat het geluk het einddoel is binnen een individualistische wereld. Waar ieders eigenwaarde verbonden is aan de perceptie van het geluk binnen haar eigen BV ik. Maar deze gestegen welvaart en de oppervlakkige perfecte plaatjes creëren de illusie dat dit geluk zich bevind in materialisme. Dat materialisme vraagt constant naar; meer, beter en/of verder. Mensen leven in deze illusie dat alles altijd maar fantastisch moet zijn.
De Wachter stelt dat hij en zijn
collega’s wegens dit onrealistische beeld, waarin ongeluk niet gezien
mag worden, teveel werk hebben. Dat juist dit streven naar
gelukzaligheid de ervaring van miserie maakt. Maar dat in
werkelijkheid een beetje ongeluk moet kunnen, niet als ziekte gezien
moet worden en juist de weg kan wijzen. Een beetje ongeluk is
onderdeel van het leven, het kunnen leven met en het pareren van deze
lastigheden zijn de kunst van het leven.
Het doel van het
leven is, aldus de Wachter, het verbinden met elkaar. Waar andere
levende wezens bezig zijn met bestaan en voortplanten, denkt de mens
na over het doel van het leven in een complexere zin. Dit doel is
zinvol zijn. De menselijke verbinding en het zorgen voor elkaar is
zinvol. Wat als mooie bijwerking het gevoel van geluk oplevert. Juist
in deze lastigheden is de mogelijkheid tot zinvol zijn het hoogst.
Deze zin en verbintenissen meer waarderen zou leiden tot minder
gevoelens van eenzaamheid en de cohesie van de samenleving, die
verwaterd lijkt, mogelijk kunnen herstellen. Het belang van deze
verbintenissen is voor de mens zelfs zo groot, dat deze voor leven
noodzakelijk is.
(Bron: Prof. Dr. de Wachter heeft op 23-1-2020 zelf enkele zinnen geherformuleerd.)
18 Februari 2020
0 reacties